Hondenvoeding: feit of fabel?

Eerder werd gedacht dat een seniorenvoeding niet te veel eiwitten mocht bevatten om de nieren niet onnodig te belasten. Het spijsverteringsstelsel van oudere honden werkt minder efficiënt dan in de jongere jaren (dus ook de werking van de nieren).

Dit betekent nog niet dat een oudere hond per direct een nierpatiënt is. Actuele wetenschappelijke* inzichten laten zien dat oudere honden juist behoefte hebben aan eiwitten die zorgen voor cel opbouw en cel herstel. Daarom bevat een goede seniorenvoeding tegenwoordig voldoende eiwitten. Belangrijk is dat de eiwitten hoogwaardig zijn en dus behalve makkelijk door het lichaam op te nemen zijn ook de juiste aminozuren bevat. Een goede voeding voor oudere honden is Smølke Senior.

*Petfood Forum 2017 Jennifer Adolphe – Senior Nutritionist Petcurean

Jonge honden hebben een hogere energiebehoefte dan oudere en volwassen honden. Bovendien verschilt ook de behoefte aan vitamines en mineralen. Puppies hebben onder andere een verhoogde energie, eiwit en calcium behoefte. Maar dit mag zeker niet teveel zijn met het oog op overgewicht en mogelijke skeletproblemen.

Jonge honden hebben vanwege de groei een specifieke calcium/fosfor verhouding in het voer nodig. Bij een teveel aan calcium/fosfor of een tekort aan calcium/fosfor kunnen er relatief snel gezondheidsproblemen ontstaan (denk bijvoorbeeld aan botafwijkingen). Daarom is het van belang niet te jong over te stappen op volwassen voeding en pas over te gaan op volwassen voeding wanneer de hond uitgegroeid is. Daarom zijn er producten voor jonge, volwassen en oudere honden.

Wil je meer weten over het overstappen naar volwassen voeding?

In het verleden was men ervan overtuigd dat de hoeveelheid ontlasting een graadmeter was voor de verteerbaarheid en daarmee ook de kwaliteit van de voeding. ‘Des te minder poep, des te beter de voeding!’. Nu laten recente inzichten zien dat er meer schuilt achter dit verhaal.

Wanneer een voeding extreem goed verteerbaar is en daardoor bijna geen ontlasting geeft, blijkt de kans groot dat de dikke darm (en bijbehorende goede darmbacteriën) onvoldoende gevoed worden en er daardoor zelfs ontstekingen kunnen ontstaan. Het gevolg hiervan is een ongunstig evenwicht tussen goede en slechte bacteriën.

Behalve dat de voeding goed verteerbaar moet zijn in de dunne darm, waar de opname van voedingsstoffen plaatsvindt, moet er ook voldoende voeding over blijven voor de goede bacteriën in de dikke darm. Over het algemeen gaat het hier om moeilijk verteerbare ingrediënten, zoals vezels die de vertering in de dunne darm ‘hebben overleefd’. De goede darmbacteriën gaan deze vezels fermenteren (omzetten naar voedingsstoffen) en zullen daardoor in hoeveelheid toenemen. Hierdoor is er minder ruimte voor slechte bacteriën, waardoor de darmgezondheid én de weerstand verbetert! Alleen betekent dit soms wel iets meer poep